اشکال یابی در شبکه 1-3

۱.   ping

این دستور بیشتر برای اشکال یابی های محدود به فضاهای کوچک بکار می رود.و برای  اجرای آن باید در CMD  عبارت زیر را تایپ نمایید

ping    your IP Address

بجای your IP address باید آدرس آی پی کامپیوتر مقصد را وارد کنیم و نتیجه ای همانند تصویر زیر نمایان می گردد.

ping   host name

بجای host name باید آدرس مورد نظرمان را وارد کنیم.علاوه بر اینها سوئیچ های متعددی  برای ایجاد شرایط مختلف وجود داردکه ازجمله پر کاربردترین آنها می توان به شش مورد زیر اشاره کرد:

نام سوئیچ	توضیحات
t-	پینگ بی وقفه به آدرس مقصدو با گرفتن ctrl+c می توان پینگ را متوقف نمود
i-	time to live یا زمان زنده ماندن بسته در شبکه که می تواند مقداری بین 1 تا 255 بگیرد.
w-	زمانی  برای انتظار پاسخ بسته به میلی ثانیه
n-	تعداد درخواست ارسالی
4-	فقط از ورژن 4 آی پی استفاده کند
6-	فقط از ورژن 6 آی پی استفاده کند

TTLچیست؟

دستور Ping در شبکه جهت آگاه شدن از برقراری ارتباط صحیح با گره های مختلف بکار میره مثلا پی بردید که در یک مسیر ارتباطی دچار قطعی یا  اختلال هستید یا نه! برای حل مشکل IP های واسط تا گره اصلی رو از آخر به اول Ping میکنید هرجا بسته های ارسالی بازگشت نداشت پی میبرید ارتباط ار کجا دچار مشکل شده است.
به صورت استاندارد در گرفتن پینگ یک بسته اطلاعات با حجم مشخص به طرف سرور ارسال خواهد شد و سرور پس از دریافت به آن پاسخ خواهد داد که این زمان ارسال تا دریافت جواب از طرف سرور را پینگ آن سرور گویند که محاسبه آن بر حسب هزارم ثانیه یعنی MS است.
اگر در CMD از فزمان ?- ping استفاده کنید پارامتر هایی را خواهید دید که محاسبات سرعت حجم ارسال نحوه بررسی و .... را می توانید با آنها تنظیم نمایید. و به نتیجه بهتری برسید. سرعت عمل سیستم و نت سرور و از همه مهمتر فاصله سرور تا محل شما در پینگ کمتر تاثیر گذار است.

در ادامه:
در هنگام اجرای دستور Ping بطور پیش فرض سه بسته دیتا با حجم مشخص به آی پی که مشخص کردید فرستاده میشود و اگر در طی حرکت آنها تا مقصد و سپس بازگشتشان تا کامپیوتر شما اشکال ارتباط وجود نداشته باشد عددی مرتبط با زمان این رفت و برگشت نشان داده میشود و اگر این بسته ها برگشت نکنند TTL آنها Expire  شده و یعنی ایرادی وجود دارد. بطور خلاصه TTL مخفف Time To Life یعنی مدت زمان عمر همان بسته های ذکر شده در بالاستTTl = Time To Live
مقدار TTL بخشی از قسمت سرایند (Header) دستورات شبکه است و برای مسیریابی از آن استفاده می شود. این مقدار به اندازه یک بایت است و از مقدار 255 شروع می شود. بسته ارسال شده در شبکه ، پس از عبور از هر مسیریاب ، یک واحد از این مقدار کم می کند و بسته را برای مسیریاب بعدی ارسال می کند.
در صورتی که مسیریابی با کم کردن یک واحد از TTL بسته منجر به صفر شدن این مقدار گردد ، یک پیغام خطا از طرف آن مسیریاب به همراه آدرس IP اش به سمت فرستنده بسته بازگشت داده می شود.

هنگام ping گرفتن یک سایت همیشه یه بسته بین دستگاه مقصد و مبدا رد و بدل میشه.حالا Time موجود در خط اول زمان رفت و برگشت این بسته بین این دو دستگاه رو نشون میده.
TTL یا همان Time To Live برای یک بسته 2 چیزرا نشون میدهد:
1- تعداد روترهای موجود در مسیر بین آن دو دستگاه.که اون بسته ارسالی از هر روتری که رد میشه از عددش یکی کم میشه.پیش فرض این عدد 128 هست که اگر همین عدد رو برگردونه یعنی اینکه بین مبدا و مقصد هیچ روتری نیست(مثلا کلاینتهای یک شبکه محلی)


2-کار بعدی TTL جلوگیری از loop شدن اون بسته است.اگر یه بسته بین چندتا روتر دست به دست بشه(بنا به هر دلیل) عدد TTL یکی یکی کم میشه تا به 1 برسه که اگه به 1 برسه اون بسته از مسیر حذف میشه.
TTL برای محصولات مایکروسافت 128 و محصولات سیسکو و محصولات موجود در اینترنت 256 و برای لینوکس 64 است.
حالا اگه مثلا سایت گوگل رو ping کنید و مثلا 200 رو برای TTL برگردوند یعنی اینکه (200-256=56) 56 تا روتر بین دستگاه شما و دستگاه سرور گوگل قرار گرفته که یکی از اونها مودم شما می تونه باشه